Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
Iedere minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
Waterdun omhuld door ‘t ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten trekt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.
Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?
M. Vasalis, pseudoniem van Margaretha (Kiekie) Droogleever Fortuyn-Leenmans, (Den Haag, 13 februari 1909 – Roden, 16 oktober 1998).
Op mijn levenslange reizen – twijfel donker achtervolgt mij,
liefde blind holt voor mij uit
zing ik steeds andere wijzen over wie ik niet kan spreken,
zing ik: ‘Ooit mijn hart te breken, ooit mijn hart voor jou te breken’.
Opgereisd, pas halverwege, met een keel kapot gezongen,
met een hart voor wie gebroken,
kruip ik onder dorenstruiken, druk mijn ogen in de aarde,
smeek dat nu het eind zal komen, smeek de dood, dat hij zal komen.
……Spoorloos trok voorbij de twijfel waar ik lag.
De liefde keerde, zag mij, bracht mij drank en spijze, deed mij opstaan uit de dood.
Nog een leven zal ik reizen.
Nooit meer zonder reisgenoot.
Huub Oosterhuis