Jij, zo thuis
in het landschap van je ziel,
jij oog in oog met jezelf,
alles en alles, iedereen zag je,
doorzag je
tot z’n goddelijk geheim,
alles en alles, iedereen
kwam voor jouw ogen
in z’n ware pracht aan het licht.
En zoveel meer zag je.
Een wereld van onrecht, haat, vernedering.
Mensen ontluisterd, vertrapt,
mensen die geen mens mogen zijn.
En jij, je kiest,
met gevaar voor je leven
kies jij voor wie wordt weggekeken,
weggewerkt,
meedogenloos aan het oog onttrokken.
En ja, het wordt je dood.
Dachau, 26 juli 1942.
Maar wat is dood?
Jij, Titus Brandsma,
van eeuwigheid geziene,
ogen koesteren je. Jij, menselijk genoeg
om heilig, om zalig te zijn.
Leef je zo, je leeft voorgoed.
Hans Bouma